Συνέντευξη στην εφημερίδα «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» και τη δημοσιογράφο κυρία Αλεξάνδρα Καϋμένου
Τι χαρακτήρας είναι ο Μακάριος;
Ειλικρινής και ευθύς, κάτι που μου έχει κοστίσει κάποιες φορές στην πολιτική μου καριέρα. Επίσης, τελειομανής και εργασιομανής, αναζητώντας το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε κάθε μου προσπάθεια. Δεν φοβάμαι τα δύσκολα, ούτε τις προκλήσεις που βρίσκω μπροστά μου. Από τα μειονεκτήματά μου, το ότι κάποιες στιγμές χάνω την ηρεμία μου και γίνομαι οξύθυμος. Αρνητικό θα χαρακτήριζα και το γεγονός ότι αναλαμβάνω συχνά πολλές ταυτόχρονες πρωτοβουλίες, «πολλά καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη», όπως λέει ο σοφός λαός μας, ανεβάζοντας τον πήχη και μαζί τον βαθμό δυσκολίας της προσπάθειάς μου.
Ποιες είναι οι αγαπημένες σας συνήθειες όταν βγάζετε το κοστούμι της πολιτικής;
Το διάβασμα, η γυμναστική και η παρακολούθηση αγώνων ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Επίσης, βόλτες, μικρές αποδράσεις και συζητήσεις με καλούς φίλους. Οι συζητήσεις συνοδεύονται με καλό φαγητό και ούζο ή κρασάκι. Άλλωστε, η Καβάλα φημίζεται και για τα δυο.
Τι έχει η πόλη σας, η Καβάλα, που έχετε και εσείς μέσα σας; Μεταφέρουν το DNA τους οι πόλεις στους ανθρώπους τους;
Και τι δεν έχει! Έχει απαράμιλλες ομορφιές, έχει ερωτισμό, έχει Ιστορία, έχει παρόν και μέλλον, έχει δυναμισμό και βγάζει μια αισιοδοξία. Είμαι σίγουρος ότι οι πόλεις μεταφέρουν το DNA τους στους πολίτες. Το αισθάνομαι, το νιώθω. Μπορεί να μη μεγάλωσα στην Καβάλα, καθώς μετά τη βάφτισή μου, σε ηλικία 9 μηνών, ο πατέρας μου βρήκε δουλειά στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και κατεβήκαμε στην Αθήνα, ωστόσο η συχνή επαφή μου με την πόλη με μπόλιασε με τα βασικά χαρακτηριστικά της. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Ξέρετε για ποια πόλη μιλάμε; Η ιστορία της ξεκινά από τους προϊστορικούς χρόνους και εκτείνεται έως σήμερα. Από τη μία, η πόλη έγινε παγκοσμίως γνωστή από την ιστορική μάχη των Φιλίππων και, από την άλλη, για την άφιξη του Αποστόλου Παύλου. Ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή πόλη που δέχθηκε τον χριστιανισμό. Η νεότερη ιστορία της Καβάλας είναι εξίσου ενδιαφέρουσα τόσο για την καπνεργασία και τις πρώτες απεργίες στα Βαλκάνια (1896) όσο και για την πλούσια βιομηχανική δραστηριότητα, με κυρίαρχη αυτή του μαύρου χρυσού.
Η πολιτική πώς μπήκε στη ζωή σας; Θα μπορούσατε μετά την πολιτική να επιστρέψετε στη δημοσιογραφία;
Οι δημοσιογράφοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουμε άμεση σχέση με την πολιτική. Τα δύο αυτά, άλλωστε, εναλλάσσονται στη ζωή μου. Η δημοσιογραφία είναι η ζωή μου. Είναι αυτό που έχω μάθει να κάνω – πιστεύω - καλά, αυτό με το οποίο μεγάλωσα, έζησα την οικογένεια μου και στο οποίο πιθανόν να επιστρέψω μετά το πέρασμά μου από την πολιτική. Αυτή τη στιγμή τιμώ την εντολή των πολιτών της Π.Ε. Καβάλας που για δεύτερη φορά με εμπιστεύτηκαν να τους εκπροσωπήσω στη Βουλή. Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το μέλλον. Πάντως και οι δύο ιδιότητες είναι γοητευτικές και με συναρπάζουν. Άλλωστε, ξέρετε, κυρία Καϋμένου, δεν γεννήθηκα για να γίνω βουλευτής ή υπουργός. Έχω ζήσει πολύ καλά στη ζωή μου χωρίς να είμαι βουλευτής, μπορώ και πάλι να ζήσω καλά μετά την πολιτική.
Ήσασταν για πολλά χρόνια δίπλα στο πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη. Τι έχετε αποκομίσει από τη συνεργασία σας; Τι άνθρωπος είναι;
Η ερώτησή σας είναι και η απάντησή μου. Άνθρωπος, με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Και κάτι ακόμη: Τον γνώρισα το 1985, στην ΟΝΝΕΔ. Εκείνος, υπεύθυνος ιδεολογικού της ΟΝΝΕΔ Κολωνακίου, εγώ αντιπρόεδρος και υπεύθυνος ιδεολογικού της Α2 Νομαρχιακής Επιτροπής. Ο Κυριάκος του τότε είναι ο ίδιος χαρακτήρας με τον Κυριάκο του σήμερα. Προσγειωμένος, ήρεμος, προσηνής, φιλικός πάντα. Και πάνω απ’ όλα εργασιομανής. Και αυτό λέει πολλά. Είναι ένας πολιτικός με αρχές και αξίες. Είναι ένας εξαιρετικός πρωθυπουργός.
Έχετε δημιουργήσει μία πολύ όμορφη οικογένεια. Με την γυναίκα σας πως γνωριστήκατε;
Μέσα στην πολιτική – πρωτότυπο ε; Το μακρινό 1993, στο πολιτικό γραφείο του τότε υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας και βουλευτή Α’ Αθηνών, Αλέξανδρου Παπαδόγγονα. Γνωριστήκαμε, είδαμε ότι ταιριάζουμε και μετά ακολούθησε ο γάμος και δυο εξαιρετικές κόρες. Η Εβελίνα και η Κωνσταντίνα. Δώρα Θεού!
Πώς είναι η ζωή στο σπίτι με τρεις γυναίκες;
Η αλήθεια είναι πως η ζωή ενός Βουλευτή είναι πολύ απαιτητική, το πρόγραμμά του ασταθές και οι ώρες απουσίας από το σπίτι, πολλές. Κάτι που σημαίνει ότι από πριν από το 2019, η οικογενειακή μας ζωή άλλαξε άρδην. Γεγονός είναι ότι δεν βλεπόμαστε όσο πριν, τα παράπονα δεν λείπουν, αλλά όλοι συμβιβαζόμαστε στα σημερινά δεδομένα. Τα δύο κορίτσια μου, άλλωστε, έχουν μεγαλώσει και σιγά σιγά παίρνουν τις τύχες τους στα χέρια τους.
Αν σας έλεγαν οι κόρες σας πως θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική τι θα τους λέγατε;
Να πράξουν αυτό που λέει το μυαλό και η καρδιά τους. Η ενασχόληση με την πολιτική είναι, τουλάχιστον για μένα, προσφορά στους πολίτες. Δεν είναι επάγγελμα. Είναι λειτούργημα. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν το αποφάσιζαν, η κάθοδός τους στην πολιτική θα γινόταν αρκετά χρόνια μετά τη δική μου αποχώρηση. Διότι οι έδρες δεν κληρονομούνται λόγω του πατέρα ή της μητέρας. Κερδίζονται μέσα από σκληρό αγώνα, πείθοντας τους πολίτες ότι αξίζεις εσύ και όχι κάποιος γονιός σου. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι…
Το επώνυμο, κυρίως η κατάληξη του «Λαζαρίδης», έχει κάτι από Πόντο;
Ο παππούς Μακάριος, πατέρας του πατέρα μου, ήταν από τη Σεβάστεια της Μικράς Ασίας. Από τις αλησμόνητες – και όχι χαμένες - πατρίδες.
Τι παιδικά χρόνια είχατε;
Τα παιδικά μου χρόνια ήταν όμορφα. Δύσκολα, αλλά ευτυχισμένα. Δεν μου έλειψε τίποτα. Μοναχογιός, βλέπετε. Έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις. Περίμενα πώς και πώς να έρθουν οι διακοπές, ειδικά του καλοκαιριού, και να φύγω την επόμενη μέρα για την Καβάλα και το σπίτι των γονιών της μητέρας μου, του Νίκου και της Ευαγγελίας, στις παλιές εργατικές κατοικίες στο Περιγιάλι. Χρόνια τα οποία δεν θα ξεχάσω ποτέ. Είναι χρόνια που δεν ξανάρχονται πίσω. Και τα θυμάμαι πάντα με μια γλύκα, με μια προσμονή μήπως και έρθει ξανά κάτι τέτοιο! Κάτι αθώο και ανέμελο. Αλλά όταν κοιτάς πίσω βλέπεις πόσο πριν ήταν…
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος πόνος που νιώσατε έως τώρα στη ζωή σας και ποια η μεγαλύτερη χαρά;
Οι μεγαλύτερες χαρές όταν γεννήθηκαν η Εβελίνα το 1998 και η Κωνσταντίνα το 2002. Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν χάσαμε τη μητέρα μου, τη Γεωργία, τον Ιανουάριο του 2018. Ήταν ένας άνθρωπος δυναμικός και με πολύ μεγάλη αγάπη για όλους μας, και ειδικά για την Καβάλα.
Ποιο θεωρείτε πως είναι το μεγαλύτερο παράπονο που έχουν οι πολίτες από την κυβέρνηση;
Το ότι δεν έχει ελεγχθεί στον επιθυμητό βαθμό το πρόβλημα της ακρίβειας. Είναι μια δύσκολη εξίσωση, με πολλές παραμέτρους και με ευρωπαϊκές - και όχι μόνο ελληνικές - διαστάσεις. Μετά την δεκαετή και πλέον οικονομική κρίση, αναπόφευκτα η αίσθηση του προβλήματος είναι πολύ εντονότερη στους πολίτες και τα μέτρα αντιμετώπισής του δύσκολο να γίνουν ακόμα αισθητά. Γίνεται πολύ μεγάλη προσπάθεια για να το δαμάσουμε, με εντατικοποίηση των ελέγχων, αύξηση και είσπραξη των προστίμων, παρεμβάσεις στα ράφια των καταστημάτων, καθώς και προσωρινά μέτρα στήριξης των νοικοκυριών. Κορυφαία μας προτεραιότητά μας, βεβαίως, είναι η διαρκής και μόνιμη ενίσχυση του εισοδήματος των πολιτών, με αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, μειώσεις φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, μείωση της ανεργίας και περιορισμό των ανισοτήτων. Φαίνεται ότι τα χειρότερα βρίσκονται πίσω μας.
Πώς σχολιάζετε την απόφαση Σαμαρά Καραμανλή να μην παραστούν στα γενέθλια της Νέας Δημοκρατίας;
Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί έχουν ασφαλώς το δικαίωμα να πράξουν ό,τι νομίζουν. Κάθε απόφασή τους είναι απόλυτα σεβαστή. Φυσικά και θα ήθελα να είναι παρόντες, προκειμένου να τιμήσουμε όλοι μαζί τον ανώνυμο νεοδημοκράτη, που εδώ και μισό αιώνα στηρίζει την παράταξη και μαζί τη χώρα. Και είμαστε πραγματικά πολύ περήφανοι όλοι μας που η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται διαρκώς στη σωστή πλευρά της ιστορίας, με τη συμβολή όλων: των προέδρων της, των στελεχών της, των μελών της και των απλών φίλων και ψηφοφόρων της.